ROĐENDANSKA ŽELJA

ROĐENDANSKA ŽELJA

"Evo baš mi danas fali

slatke torte komad mali!

Daleko si, doć' ne mogu,

pa se za te molim Bogu.

Da te čuva, da te pazi,

zrakom Sunca da te mazi,

dobrim zdravljem da te hrani,

i od svega lošeg brani!

Uspjeh svuda da te prati,

i u sreći teku sati;

u radosti, moje milo,

sve trenutke provodio!"

                          Mom Bogdanu

                                       Autor: Koviljka Bratić

SJETA

SJETA

U prvim satima Godine Nove,

Majka ponovo oživi snove.

Šeta kroz baštu minulih dana,

u društvu lala i tulipana.

Silazi tiho, i budno pazi

da je baš niko ne opazi.

Gleda cvjetove, gleda im izdanke,

a svi daleko od stare Majke!

U duši cvjetove njeguje i mazi,

a nikom ne da da je opazi.

Ne želi da joj gledaju suzu,

dok joj sa lica pada na bluzu.

Prolaze godine, dani i sati,

Majka se svojim mislima vrati.

Sjećanja vrati, ružna i fina,

sa njima živi, o njima sniva.

                                       Svojoj djeci: Koviljka Bratić

Teta Lija

   fotografija: https://www.google.rs

TETA LIJA

Teta lija hoda sama,

 oko moga kokošara.

 Jede joj se koka neka,

 al joj smeta žica kleta.

  Radije bi možda petla,

 dokopala lija teta,

 Al joj opet žica smeta,

 pa je ljuta, čak i besna.

  Sad trčkara tamo-amo;

 da prekine žicu samo,

 za tili bi časak lija

počešljala petlu krila.

  Ponajviše rep je mami,

šareni se i perjani,

Pukla bi od nekog jada,

da pas beli ne zalaja.

Ah, da vidiš tada liju!

 Kad zagreba niz avliju,

 zid preskoči,repom manu,

 Neka petla - spasi glavu!

                                      Autor: Koviljka Bratić

SESTRE

SESTRE

Gledala sam dvije

 sestrice malene,

 imale su iste 

suknjice šarene.

  Od kose su obe

 pletenice plele,

 i vezale obe 

mašnice crvene.

  -Obe su se igrale

sa loptom sred trave,

i leptire zvale

dok su cvjeće brale.

  -Imale su macu

i dvje lutke male,

Jadranka i Branka

one su se zvale.

                          Autor: Koviljka Bratić

PROLJEĆNE RADOSTI

PROLJEĆNE RADOSTI

Sitna kiša tiho pada,

travicu zaliva

procvjetala visibaba

otišla je zima!

Sunašce se smije

kroz oblake plave

najavljuje dolazak

lastavice male.

Pjevaju ptičice

savijaju gnezda

pa je naša šuma

ponovo vesela.

Procvjetale voćke

u našem voćnjaku

a pčelice zuje,lete

da opraše svaku.

                                        Autor: Koviljka Bratić

ZBRKA

ZBRKA

Snijeg pade na behar bijeli

i livadu što se zašareni.

Čitavu je napravio zbrku,

polomio granje na šljiviku.

Ždralovi se u letu pomeli,

ozebli im vratovi bijeli;

izgubili puteve i staze,

sad ne znaju ni gdje se nalaze!

I gugutka u osoju guče,

u pometnji izgubila ključe

od ambara gdje sakriva glavu,

pa sad nema ni kuću ni hranu!

Stari djeda štap zaboravio

gdje je sinoć sa unukom bio,

drško ćuka na mačka na gredi.

Pa se i on na snijeg ijedi.

I babi se klizaju opanci,

smetaju joj snijeg i oblaci.

U glavi joj napravili zbrku,

pod snijegom cvijeće joj crknu.

                                   Autor: Koviljka Bratić

ZIMSKO JUTRO

ZIMSKO JUTRO

 Osvanula zora rana,

tiho i mirno je sve,

  snijeg je pokrio bjeli

u mome selu sve.

Sad lete pahulje bjele

u zraku kolo viju,

oblače ruho bijelo

na granje ogoljelo.

Povile se grane gole

od težine bjelog snijega,

pa svaka šumska staza

k'o tunel bjeli izgleda.

Samo se ponekad javi sunce

kroz oblak siv i gust,

kao da svjetli pahuljama

tihi i nečujni put.

-I sve je jutros mirno

samo poneka vrana leti

baš kao da joj smeta

pokrivac bijeli, meki.

                               

                                                                                   Autor: Kovilja Bratić

RUKE

                                                                         RUKE 

                                                        Gledam ruke neobične, dvije
                                                        koje život milovao nije;
                                                        Svaka bora na njegovom dlanu
                                                        ima priču za naslovnu stranu.

                                                        Gledam prste neumornih ruku,
                                                        navikle su da tegle i vuku;
                                                        Hljeb stvarati s Hercegovskog kraša
                                                        - Devet kora tu ima pogača!

                                                       Gle zglobove natečene, krive,
                                                       na rukama što su nekad bile
                                                       svakom poslu sigurne i vješte,
                                                       a danas im i kašike teške!

                                                      Još dlanovi tvrde žulje nose
                                                      od sjekire, motike i kose,
                                                      s čim težaci u ovome kraju
                                                      potomcima zarađuju hranu.

                                                     Nokti žuti, neuredni, krivi ...
                                                     koliko su otučeni bili!
                                                     Iz korjena nicali ponovo,
                                                    k'o prosuto sjeme nevenovo!
         
                                                    Čitaj priču sa dlana težaku,
                                                    I cijeni zemlju kao majku,
                                                    Što te hrani, napaja i goji, 
                                                    I na kraju u utrobu skloni!

                   

                   Posvećeno voljenom suprugu Jovu
Autor: Koviljka Bratić

LEPTIR

fotografija: https://www.google.rs

LEPTIR

"Dječače mali maleni"

Šapuće leptir šareni

sa jednog cvijeta crvena, 

i sklapa krila šarena.

"- Ja letim gore visoko, 

nadlijećem polje široko,

zelene gore i mora,

krila su moja umorna.

  Moja su krila lagana,

 zracima sunca kupana,

 nosila mene, leptira tvoga

 kroz cjelu zemlju, zemlju heroja.

  Nadlećem naše gradove bijele,

 sela i rijeke zelene,

 pastire što stada pasu

 i djecu što sretna rastu.

  Ja slušam pjesme pticica

 i vijem kolo leptirica,

 mirišem ruže rumene

 i gledam zvjezde malene.

 A sad ti kažem dječače mali,

poslušan budi, uči i radi,

u sretnoj zemlji slobode i mira

A ja sad idem u kolo leptira."

Autor: Koviljka Bratić

MATI

MATI 

Kad bi neko mogo znati,

kakve brige brinu mati?

Kad joj djeca u svjet odu,

u amanet milom Bogu.

Sa praga ih ispraćala,

i blagoslov svakom dala.

Da im sviću sretna jutra,

a sretnije svako sutra.

Hrabrost skuplja, srce steže

ne da suzi da pobježe.

U zagrljaj dok im pada, 

sebe mora da savlada.

I kad grmi i kad sijeva,

kad postelju meku sprema,

i kad zora jutro budi,

majci misli pune grudi.

Svu tjeskobu u grudima,

vješto skriva osmjesima;

i poslu se svakom preda,

al mira nema dušu njena!

                                 Autor: Koviljka Bratić