MAGLA
Evo me danas, moja Milice,
na brdu zvanom Gomilice,
kravice pasu travu zelenu,
a ja vam sjedim na onom kamenu
što mi je Nina, tatino luče,
stolicu baki zidala juče.
Kozice brste na zidu drijen
pod kojim bješe ježić sakriven,
Vučko ga naš'o, pa stalno laje,
i evo sad mi uplaši krave,
a magla gusta, sa svojim velom,
obavi svaku planinu redom.
Sve je bezveze, i sve me umara,
od magle glupe, boli me glava;
Danas ne pletem, dosada prava,
pa mene i to k'o magla smara.
Voli vas vaša bakica stara!
Autor: Koviljka Bratić
Нема коментара:
Постави коментар