SJEĆANJA

SJEĆANJA

Divan buket visibabe bjele,

ubrale su ruke ostarele.

Nisam mogla odoljeti suzi,

sjećanje mi iz podsvijesti kruži,

kad proljeće sa cvijećem krene,

bukete ste vi brali za mene.

Danas, evo, u Brštevcu Malom,

na kamenu, pod ljeskovom granom,

sjedim sama, kod koza i krava,

zvuk gaterski do mene odzvanja,

medenice na kravama zveče,

a sjećanje srce mi siječe.

Buket nosim, vrijeme se menja,

vas su gradska svjetla zanijela,

drugi zvuci vašu dušu hrane,

a u mojoj seoce ostaje.

Majka stari a sjećanja kruže,

i kad venu i cvjetaju ruže,

i sa ljetom i sa zimom lednom,

vas se sjetim i živim sa zebnjom.

                           Svojoj djeci

                                             Autor: Koviljka Bratić