ORAH

ORAH

Stogodišnji orah ćuti
uvelo mu lišće šušti, 
pozdravlja se sa granama,
opanuće sa slanama.

Jutro svanu, plaču grane,
kvase lišće pokidane,
da ne šušti, dok ga gaze
noge koje njim prolaze.

Plaču granje, krošnja škripi,
ko će vjetru odoliti,
kad ih, gole, lomit' stane,
nema lišća da se brane.

Ispod krošnji lišće svelo
prošaputa neveselo:
"skup'te hrabrost, grane gole
i pupoljke sprem'te nove!"

                   Autor: Koviljka Bratić